πρωτοκτίτωρ

-ορος, ὁ, Μ

ο πρώτος κτίτωρ*, κτίστης, ιδρυτής ή θεμελιωτής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρωτ(ο)-* + κτίτωρ (< κτίζω)].